Op eieren lopen, oftewel: uiterst voorzichtig te werk gaan. Een bekend spreekwoord, maar niet iets wat je dagelijks doet. Zou je zeggen…
Ik kwam erachter dat ik dat onbewust best vaak doe – misschien zelfs vrijwel continu – om altijd maar te vermijden dat er onenigheid ontstaat. Dag in dag uit.
Ironisch, want ik zou mezelf eigenlijk niet willen omschrijven als conflictmijdend. Ik heb er in ieder geval nooit moeite mee om te zeggen wat ik denk of uit te komen voor mijn mening. Ook vind ik het niet vreselijk moeilijk om mensen aan te spreken op hun gedrag als ik het als onprettig ervaar.
Toch loop ik zeer regelmatig over die spreekwoordelijke eieren als ik met mensen in gesprek ben. Of dat nu met een goede vriendin is of tijdens een sollicitatiegesprek.
Steeds doe ik hard mijn best om alles wat ik zeg zó te formuleren dat mijn goede intenties eruit blijken. Ik denk soms lang na over hoe ik iets wil zeggen of over hoe ik iets moet brengen. Zeker op WhatsApp, want zonder gezichtsuitdrukkingen is het extra lastig om goed over te brengen wat je bedoelt.
Continu probeer ik te bedenken wat een ander misschien denkt of zal gaan denken en dat kost veel tijd en energie. En dat terwijl ik dus niet eens iemand ben die bang is voor een conflictje hier of daar. Toch gaat veel van wat ik zeg eventjes op een mentale weegschaal.
Het lijkt wel alsof ik toch bang ben om ‘beschadigd’ te worden door de boosheid van een ander. Zonde. Het is helemaal niet zinvol of nodig om je daarmee bezig te houden.
Ik kan helemaal niet voorspellen wat een ander zal denken. Dat weet die ander op dat moment nog niet eens.
Maar belangrijker nog: ik hoef mezelf niet te beschermen tegen eventuele negatieve invloeden van buitenaf, want die kunnen me helemaal niet beschadigen. Het is misschien even minder fijn als iemand boos reageert. Maar dan ben ik van binnen nog steeds oké. Dus laat ik die eieren vanaf nu maar lekker bij de kip. 😉
