Kalkgesteente erodeert makkelijk. Er zijn dan ook diepe inhammen aan de Portugese kust, waar grote stukken steen zijn weggeslagen of langzaam afgesleten. Ik wandelde vaak langs zo’n inham waar slechts één rots fier overeind stond. Hij was van exact hetzelfde materiaal als de rotsen die ooit eromheen stonden en die al door de oceaan waren verzwolgen. Waarom deze ene daar nog standhield, was mij een raadsel. Ik kon wel zien dat de zee, golf voor golf, bezig was om ook de bodem van deze rots uit te hollen. Vroeg of laat zal ook hij verdwijnen.
Het deed me denken aan de overtuigingen en concepten die we als mens kunnen hebben. Die zijn ook allemaal gemaakt van hetzelfde materiaal; ons denken. Als je dat eenmaal doorziet en je gedachten niet langer gelooft, is het onvermijdelijk dat die overtuigingen en concepten af gaan brokkelen. Langzaam of snel. Één voor één of handenvol tegelijk. Soms blijft er eentje wat langer overeind staan omdat hij groter, vaster, echter of steviger lijkt dan alle andere. Dat is echter nooit waar. Je denkt het maar.
