‘Wacht maar tot het pubers zijn’ is een uitspraak die mijn moeder graag bezigde. Blijkbaar zouden mijn lieve jongens dan tijdelijk veranderen in onberekenbare en brutale monsters. Om me heen zie ik ook ouders die nauwlettend in de gaten houden hoe hun kind zich gedraagt om de eerste tekenen te bespeuren van de puberteit. Boeken vol en lange krantenartikelen worden er geschreven over deze periode in het leven van de mens. We hangen er van alles aan op. ‘Tja, het is een puber, hè.’
Grappig om te zien dat er culturen zijn waarin het hele begrip puber zoals wij ’t bedoelen en waar wij menen last van te hebben (adolescentie) niet eens bestaat. Hormonale en lichamelijke veranderingen (puberteit); ja. Maar bepaald gedrag? Nee. Logisch, wanneer je een klein beetje snapt hoe de 3 Principes ‘werken’. Bij ieder mens, op elke leeftijd, in alle culturen en van moment tot moment komt gedrag voort uit wat er gedacht en geloofd wordt. Heel simpel. Het heeft geen enkel label nodig en al helemaal geen analyse van ouders of psychologen.
Hetzelfde geldt trouwens voor de overgang, de peuterpuberteit, de mid-life of quarter-life crisis en meer van dat soort menselijke bedenksels. En een opmerkelijk feitje over de fysieke kant van de zaak: in Japan bijvoorbeeld, bestaat er niet eens woord voor ‘opvlieger’ (en ook geen pillen of andere remedies!) Hoe oud je ook bent en in welke fase van je leven je je bevindt, in alle omstandigheden voel je je gedachten in elk moment. En hoe dieper je dit ziet, hoe onlogischer het voor je zal zijn om onhandig, opstandig of destructief gedrag te vertonen. Of het gedrag dat je waarneemt bij je kind en jezelf toe te schrijven aan een levensfase.
Weer een paar concepten minder om je mee bezig te houden. Nog meer helderheid en vrijheid in het nu.
Foto © Rob Tol
